به گزارش خبرگزاری فارس از خرم‌آباد، نام مهمان اگرچه با رحمت و برکت همراه بوده، اما دو ماهی می‌شود که دنیا شاهد ظهور ویروسی ناخوانده از جنس نامهربانی شده و جان میزبانانش را نشانه رفته و سر ناسازگاری با آن‌ها دارد.
«کرونا» امروز شاید بزرگترین کابوس مردمان جهان شده، ویروس منحوسی که در تمام نقاط دنیا، جان بسیاری را گرفته و تعادل زندگی خیلی‌ها را بر هم زده است، کسب‌وکارهای زیادی تحت تاثیر کرونا تعطیل و یا از رونق افتاده و سلامتی را که نعمت بزرگی برای انسان‌ها بوده، مورد هدف و تهدید قرار داده است.
اگرچه درصد کشندگی کرونا پائین تخمین زده شده، اما به دلیل شیوع بالای این ویروس، میزان آلودگی افراد افزایش یافته و سلامتی بسیاری همچون سالمندان و افراد دارای بیمارای زمینه‌ای به خطر انداخته است.
با ورود کرونا به کشور، انتشار آن به سرعت در اغلب شهرها آغاز و طی مدت زمان کوتاهی این ویروس در تمام نقاط ایران از جمله لرستان مشاهده شد، امروز در تمامی شهرهای این استان مواردی از ابتلای افراد به کرونا گزارش شده و یک اپیدمی کشنده را شاهد هستیم.
رعایت اصول اولیه بهداشتی و حضور نداشتن در نقاط پر تردد، نخستین و مهمترین رمز پیروزی در مقابله با ویروس کرونا است، با این وجود برخی‌ها با نادیده گرفتن نکات ایمنی، علاوه بر درگیر کردن خود و خانواده‌هایشان، زحمات بسیاری را بر کادر درمانی و نیروهای خدماتی متحمل کرده‌اند.
این روزها شاهد از خودگذشتگی بسیاری از نیروهای مستقر در بیمارستان‌های اختصاص یافته به بیماران کرونایی هستیم، از پزشک‌ها و پرستاران گرفته تا نیروهای خدماتی و نظافتی که بایستی شبانه‌روز در محل کار حاضر بوده و خدمات‌رسانی داشته باشند.
"نورمحمد برهمندی" جوان 38 ساله لرستانی چند سالی می‌شود که در بخش خدمات بیمارستان عشایر خرم‌آباد فعالیت می‌کند و این روزها به واسطه اختصاص یافتن این بیمارستان به بیماران کرونایی، لحظات سخت و البته پر خطری را سپری می‌کند.
این جوان لرستانی متاهل است و یک دختر ۵ ساله و یک فرزند دیگر در راه دارد، با وجود آگاهی از تمامی خطرات احتمالی ابتلا به کرونا، اما خدمت‌رسانی به شهروندانش را لحظه‌ای ترک نکرده و آن را مایه افتخار روزهای کاری خود می‌داند.
برهمندی معتقد است اگرچه این روزها ندیدن خانواده برایش بسی تلخ است، اما لبخند شفا بر لبان بیماران ترخیصی شیرینی دو چندانی را به وی می‌بخشد و این جبرانی می‌شود برای تمام خستگی‌ها و دلتنگی‌ها.
چند سال از فعالیت شما در بیمارستان می‌گذرد؟
سه سالی می‌شود که به عنوان نیروی خدماتی در بیمارستان عشایر مشغول به کار هستم، تا قبل از شیوع کرونا در بخش اورژانس به بیماران خدمات‌دهی می‌کردم و این روزها وظیفه نظافت و ضدعفونی محیط بیماران کرونایی را بر عهده دارم.
از فعالیت در بخش بیماران کرونایی هراسی ندارید؟
راستش اوایل خیلی می‌ترسیدم، به هر حال بیماری ناشناخته‌ای بود با درصد واگیری بالا و هر لحظه امکان خطر وجود داشت.
با توضیحانی که کادر درمانی دادند مبنی بر اینکه در صورت رعایت نکات بهداشتی، انتقال ویروسی انجام نخواهد شد، تا حدودی خیالم راحت شد، با این وجود هنوز هم اندک ترسی از ابتلا دارم.
استفاده بیش از حد مواد ضدعفونی کننده برایتان مشکل ایجاد نکرده است؟
مشکل حادی تاکنون خیر، به هر حال تمهیداتی در نظر گرفته شده مانند استفاده از دستکش و ماسک، با این وجود گاهی به دلیل استفاده زیادی از مواد شوینده، نفس کشیدن‌ها مقداری سخت می‌شود اما شرایطی است که به وجود آمده و بایستی تحمل و به نحو مطلوبی از آن عبور کرد.
نیروهای خدماتی دوشادوش کادر درمان فعالیت دارند، اما متاسفانه خیلی اقدامات آن‌ها دیده نمی‌شود، بسیاری از این افراد در ارتباط مستقیم با بیماران هستند و امکان ابتلای‌شان هر لحظه وجود دارد.
از ارتباط با بیماران گفتید، اغلب عامل ابتلای خود به کرونا را چه می‌دانند؟
بله، گاهی در حین انجام کار با بیماران صحبت می‌کنم، اغلب رعایت نکردن نکات بهداشتی را عامل ابتلای خود می‌دانند، اینکه بدون هیچ‌گونه وسیله ایمنی همچون ماسک و دستکش در محیط‌های پر تردد حضور یافته و پس از آن با بروز علائم بیماری، در بیمارستان بستری شده‌اند.
کرونا بر روند زندگی شخصی شما تاثیر گذاشته است؟
به شدت، اکنون حدود 2 ماه است که خانواده‌ام را ندیده‌ام و تنها از طریق تماس تلفنی با آن ها در ارتباط هستم.
دختری 5 ساله دارم و بسیار دلتنگش هستم، از آنجا که همسرم باردار است و در گروه‌های پرخطر برای ابتلا به کرونا قرار دارد برای همین خیلی استرس دارم.
ما وظیفه داریم تا توان آخر به بیماران خدمت کنیم و هیچ چشم‌داشتی نیز نداریم، اما متاسفانه شهروندان به هشدارها توجه نکرده و کرونا را بسیار ساده می‌دانند، این در حالی است که روزانه آمار این بیماران بالا رفته و جمعیت زیادی درگیر ویروس کرونا شده‌اند.
از مردم تقاضا داریم به خاطر ما نه، اما به خاطر حفظ جان خودشان چند روزی در خانه بمانند تا این روزهای سخت بگذرد.
نیروهای خدماتی این روزها پیش قراول بیماران کرونایی هستند، قدری از سختی کار بگویید؟
هر روز از ساعت ۷ صبح تا ۷ شب مشغول نظافت و ضدعفونی سطوح هستیم، گاهی به دلیل حجم بالای کار حتی فرصت استراحت چند ثانیه‌ای را پیدا نمی‌کنیم، اما بایستی مانع از شیوع ویروس در مکان‌های قرنطینه شد.
اغلب کارهای بیماران این بخش به دلیل نداشتن همراه، توسط نیروهای خدماتی انجام می‌شود، تعویض لباس و ملحفه، جابه‌جایی بیمار، غذا دادن به بیماران و برخی کارهای دیگر همگی توسط خدمات و بدون هیچ چشم داشتی انجام می‌شود.
در این شرایط سخت، نیروهای خدماتی همچون کادر درمانی با جان و دل به بیماران خدمت می‌کنند، خدماتی که شاید یک همراه و یا فرزند برای پدر یا مادر سالمند خود انجام ندهد.
و حمایت مسؤولان از نیروهای خدماتی چگونه است؟
نیروهای خدماتی از طریق شرکت ها به بیمارستان معرفی می شوند، اگر جذب نیرو به صورت مستقیم باشد و تبدیل وضعیت شویم، بسیار بهتر خواهد بود.
حقوق دیگر کارکنان درمان افزایش یافته، از طرفی حدود 9 ماه است که کارانه و حق‌الزحمه خود را دریافت نکرده‌ایم که با توجه به شرایط اقتصادی حال حاضر بسیار در مضیقه هستیم، انتظار داریم مسؤولان اندکی ما را ببینند.
گفت‌وگو از پریسا قربانی نژاد
انتهای پیام/
